THE THING

«I'm going to hide this tape when I'm finished. If none of us make it, at least there'll be some kind of record. The storm's been hitting us hard now for 48 hours. We still have nothing to go on. One other thing: I think it rips through your clothes when it takes you over. Windows found a pair of shredded and dirty longjohns but the nametag was missing. They could be anybody's. We are all very tired… There's nothing more I can do, just wait... This is R.J. Macready, helicopter pilot, US Outpost #31.» – Ρ. Τζ. Μακρίντι

Με αφετηρία τη θρυλική ταινία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας Η απειλή (1982) του σκηνοθέτη Τζον Κάρπεντερ, όπου πρωταγωνιστούσε ο ηθοποιός Κερτ Ράσελ στον ρόλο του πιλότου Μακρίντι με φόντο την παγωμένη Ανταρκτική, το 2002 η εταιρεία ηλεκτρονικών παιχνιδιών Computer Artworks ανέλαβε να κατασκευάσει ένα βιντεοπαιχνίδι δράσης τρίτου προσώπου με στοιχεία τρόμου και επιβίωσης. Η εταιρία ήταν δημιούργημα του Βρετανού καλλιτέχνη υπολογιστών Ουίλιαμ Λέιθαμ (William Latham), διάσημου για τη χρήση εξελικτικών αλγορίθμων στην ημιαυτοματοποιημένη παραγωγή ψηφιακών, δυναμικών εικαστικών πανοραμάτων όπως το θρυλικό λογισμικό Organic Art. Παρήγαγε τελικά το παιχνιδικό The Thing, έναν τίτλο με τρισδιάστατα γραφικά πραγματικού χρόνου, μέσω των οποίων προωθείται η πλοκή ως συνέχεια της προ εικοσαετίας φιλμικής αφήγησης, διαθέσιμο για πολλαπλές υπολογιστικές πλατφόρμες (PC, PlayStation 2, Xbox) και διαφημιζόμενο ως βυθισμένο στο κλίμα παράνοιας και αγωνίας του κλασικού φιλμ. Ο βασικός αντίπαλος των πρωταγωνιστών της ταινίας, το παρασιτικό εξωγήινο «Πράγμα», το ευρισκόμενο σε πολλαπλά αντίτυπα κρυμμένα μέσα στα σώματα των μολυσμένων συντρόφων των ηρώων και αποκαλυπτόμενα απρόσμενα μόνο μέσω ξαφνικής βιολογικής μεταμόρφωσης, έμοιαζε κατάλληλο υλικό για ένα ατμοσφαιρικό παιχνίδι με αποκρουστικά τέρατα ως εχθρούς.
Στην πραγματικότητα, το The Thing του 2002 δεν ήταν παρά ένα εκσυγχρονισμένο υβρίδιο του Resident Evil (1996) και του Half-Life (1998), προσανατολισμένο κυρίως στη συμβατική φυσική δράση με όπλα και με ορισμένα πρόσθετα στοιχεία, σχεδιασμένα να παραπέμπουν στο κλίμα της ταινίας του ‘82. Έτσι ο παίκτης είναι σε θέση να κινείται άνετα μόνο σε εσωτερικούς και σε υπόγειους χώρους, αφού η πλοκή λαμβάνει χώρα σε τοποθεσίες της Ανταρκτικής εν μέσω χιονοθύελλας, με αποτέλεσμα μικρή ορατότητα και σταδιακή, αυτόματη μείωση της υγείας του όσο είναι στην επιφάνεια του ανοιχτού παγωμένου εδάφους. Κάποιες από τις τοποθεσίες και ο ευφάνταστος εικαστικός σχεδιασμός των αντιτύπων του Πράγματος αποτελούν αναφορές στα ανάλογα στοιχεία της κινηματογραφικής Απειλής, ενώ στις περισσότερες πίστες ο Παίκτης συνοδεύεται από ένοπλους συμμαχικούς NPC – ελεγχόμενους από τον υπολογιστή – οι οποίοι τον ακολουθούν, υπακούν σε στοιχειώδεις εντολές του και εμπλέκονται αυτομάτως σε μάχες με κοντινούς εχθρούς, προφανώς με στόχο να μεταφερθεί στο μέσον του βιντεοπαιχνιδιού το κοινωνικό στοιχείο του σεναρίου της ταινίας. Ένας σημαντικός για την πλοκή χαρακτήρας (ο Δρ. Σων Φάραντεϊ) τυχαίνει να είναι εμφανισιακά πανομοιότυπος με τον …σημερινό Τζον Κάρπεντερ, στο βίντεο του τερματισμού εμφανίζεται απρόοπτα ως πιλότος ελικοπτέρου ο πρωταγωνιστής του φιλμ Μακρίντι – ακόμα ζωντανός με ανεξήγητο τρόπο – με την αμφίεσή του από τις σκηνές πτήσης της ταινίας, ενώ ο κεντρικός χαρακτήρας του Παίκτη σε ορισμένα βίντεο έχει ατάκες και συμπεριφορά παρόμοια με του χαρακτήρα του Κερτ Ράσελ στο κινηματογραφικό εγχείρημα του 1982.

Το σημαντικότερο όμως είναι η προσπάθεια της Computer Artworks να εισάγει τη θρυλική αίσθηση παράνοιας και αμοιβαίας καχυποψίας του φιλμ στο gameplay του τίτλου: οι συμμαχικοί NPC ανά πάσα στιγμή μπορούν να μεταμορφωθούν σε Πράγματα και να στραφούν ενάντια στον παίκτη, έχοντας υποτίθεται μολυνθεί κρυφά σε προηγούμενη χρονική στιγμή, ενώ επίσης χαρακτηρίζονται από έναν δείκτη εμπιστοσύνης και έναν δείκτη φόβου. Αν η εμπιστοσύνη τους στον Παίκτη πέσει κάτω από ένα όριο τότε στρέφονται ξανά εναντίον του ή αρνούνται να υπακούσουν σε εντολές, πιστεύοντας ότι αυτός είναι μολυσμένος από το Πράγμα, ενώ αν ο φόβος τους μεγεθυνθεί πάνω από ένα όριο χάνουν την ψυχραιμία τους και αρνούνται ξανά να υπακούσουν σε εντολές ή αυτοκτονούν. Ο Παίκτης είναι υπεύθυνος, πέρα από την ένοπλη μάχη και την εξερεύνηση των χώρων, και για τη συντήρηση της συνοχής της ομάδας του ανά πάσα στιγμή, εφόσον είναι σε θέση να επηρεάσει με κατάλληλες πράξεις ή εντολές τους δύο αυτούς δείκτες των NPC. Μπορεί επίσης κατά βούληση να χρησιμοποιήσει πακέτα εξέτασης αίματος στον εαυτό του ή στους NPC, ώστε να αποδείξει αυτοστιγμεί αν το υποκείμενο είναι ή όχι εξωγήινη απομίμηση, στα πρότυπα της δοκιμής την οποία εφευρίσκει ο ιατρός του Φυλακίου 31 στην ταινία.

Παρά τη φαινομενική πρωτοτυπία στον σχεδιασμό του παιχνιδιού και τη βαριά κινηματογραφική κληρονομιά του, στην πραγματικότητα μικρή είναι η σχέση με την Απειλή και με τα στοιχεία που την κατέστησαν θρυλική. Κατ’ αρχάς, η δόμηση των αποστολών είναι τέτοια ώστε το βασικό σκηνικό της ταινίας, το εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο πλέον Φυλάκιο 31, ο Παίκτης το εξερευνά στην πρώτη μόνο πίστα. Εκεί συναντώνται και οι περισσότερες αναφορές στο φιλμ: το πτώμα του νεκρού – υποθέτουμε λόγω έκθεσης στο κρύο – Τσάιλντς, η μαγνητοταινία όπου ηχογράφησε ο Μακρίντι τα τεκταινόμενα της ταινίας, το ημιτελές ατομικό διαστημόπλοιο του μολυσμένου Μπλερ στα υπόγεια της πολικής βάσης. Πραγματικούς αντιπάλους όμως, τερατώδη Πράγματα, το παιχνίδι καθυστερεί να δείξει στον παίκτη. Πολύ γρήγορα ο ελεγχόμενος από αυτόν πρωταγωνιστής, ένας Λοχαγός των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ, διατάσσεται να εγκαταλείψει το ερειπωμένο Φυλάκιο 31 και να εξερευνήσει την επίσης ερειπωμένη γειτονική νορβηγική βάση Θούλη, η οποία μόνο μικρή παρουσία είχε στην Απειλή του Κάρπεντερ.
Είναι εμφανές πως οι σχεδιαστές του τίτλου προσπάθησαν να τελειώνουν όσο το δυνατόν ταχύτερα με το «βάρος» του κινηματογραφικού θρύλου τον οποίον υποτίθεται πως διασκεύαζαν και να «αυτοσχεδιάσουν», με πρότυπο το εμπορικά επιτυχημένο βιντεοπαιχνίδι Resident Evil. Μετά την εγκατάλειψη του Φυλακίου 31, και πολύ περισσότερο μετά το πρώτο 1/3 της διάρκειας της πλοκής, το παιχνίδι έχει βαθμιαία όλο και μικρότερη σχέση με το κλασικό εγχείρημα του Κάρπεντερ: στρατιώτες, υπερσύγχρονα αποστειρωμένα εργαστήρια, απόρρητες κυβερνητικές εγκαταστάσεις στο υπέδαφος της Ανταρκτικής και ερευνητικοί χώροι μιας πολυεθνικής εταιρείας των ΗΠΑ κρυμμένοι κάτω από τη …νορβηγική βάση (!), όπου το Πράγμα μελετάται με σκοπό να μετατραπεί σε βιολογικό όπλο, συνιστούν το κύριο σκηνικό του παιχνιδιού. Ταυτόχρονα, οι λογικές ανακολουθίες είναι διάσπαρτες, με την πλοκή του τίτλου να εκτυλίσσεται τρεις μήνες μετά του φιλμ – άρα στο 1982 – αλλά με τον Παίκτη τακτικά να συναντά τεχνολογικά επιτεύγματα του 21^ου αιώνα... Το The Thing απογειώνει τη λέξη «σεναριακό κλισέ» σε νέα εννοιολογικά επίπεδα, μέσω μίας τετριμμένης ιστορίας με αναμενόμενη ανέλιξη και αντικυβερνητική / αντιεταιρική συνωμοσιολογία, η οποία καμία σχέση δεν έχει με την αυθεντική Απειλή.
Το gameplay, αν και προσπαθεί, αδυνατεί να απομακρυνθεί από την πεπατημένη και αποτυγχάνει να μεταδώσει το κλίμα της ταινίας. Ο μηχανισμός των δεικτών φόβου και εμπιστοσύνης μοιάζει περισσότερο διακοσμητικός, αφού για να αυξήσει ο Παίκτης την εμπιστοσύνη και να μειώσει τον φόβο των συμμαχικών NPC πρέπει να προβαίνει σε πράξεις οι οποίες – έτσι κι αλλιώς – είναι αυτονόητες και αναπόφευκτες: να τους δίνει όπλα ή σφαίρες, να τους θεραπεύει με ιατρικά πακέτα, να εκτελεί μπροστά τους εχθρούς κλπ. Οι χαρακτήρες οι οποίοι συναποτελούν την ομάδα συμμαχικών NPC αλλάζουν το πολύ ανά δύο πίστες, αφού ο Παίκτης τους συναντά και τους «περισυλλέγει» στην πορεία, επομένως οι απρόσμενες σποραδικές μεταμορφώσεις τους σε Πράγματα έχουν πρακτικά μηδαμινό συναισθηματικό ή σεναριακό αντίκτυπο. Ο μηχανισμός των πακέτων εξέτασης αίματος – θεωρητικά ενδιαφέρουσα αναφορά στο φιλμ – άνετα μπορεί να αγνοηθεί από τον παίκτη. Η δόμηση του gameplay είναι τελείως συμβατική και συνηθισμένη: μία αλληλουχία από πλήρως γραμμικές πίστες με προκαθορισμένους υποχρεωτικούς στόχους και διάσπαρτους εχθρούς στη διαδρομή, ενώ σε τέσσερα κομβικά σημεία της πλοκής – συμπεριλαμβανομένου του φινάλε – ο Παίκτης πρέπει να αντιμετωπίσει από έναν ισχυρό Αρχηγό, αξιοποιώντας κάποια ίχνη στρατηγικής.
Σε αντίθεση με το Resident Evil και άλλα παιχνίδια τρόμου και επιβίωσης, εδώ τα πυρομαχικά και τα ιατρικά πακέτα είναι άπλετα, οι εχθροί πανεύκολο να πέσουν νεκροί και οι ελάχιστοι περιβαλλοντικοί γρίφοι καθόλου απαιτητικοί, με αποτέλεσμα το παίξιμο του The Thing να μοιάζει ανιαρή ρουτίνα μετά τα μέσα του. Η τυποποιημένη πλοκή, τα παντελώς προδιαγεγραμμένα και πλήρως προκαθορισμένα δυναμικά συμβάντα (π.χ. οι μεταμορφώσεις συμμάχων σε Πράγματα), οι εντελώς γραμμικές πίστες και ο κοινός τρόπος στρατηγικής αντιμετώπισης όλων των εχθρών, ακόμα και των φαινομενικά πανίσχυρων Αρχηγών – πυροβολισμοί μέχρι εξασθένησης και στη συνέχεια καύση με φλογοβόλο ή εκρηκτικά –, χειροτερεύουν κατά πολύ την κατάσταση. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο εμφανής προσανατολισμός του τίτλου στις κονσόλες της εποχής, με όλα τα μειονεκτήματα ενός τέτοιου σχεδιασμού: αυτόματη σκόπευση, ελλιπείς δυνατότητες χειρισμού (π.χ. ο παίκτης δεν μπορεί να πηδήξει και οι δυνατότητες ελεύθερης θέασης του περιβάλλοντος είναι περιορισμένες), έλλειψη δυνατότητας αποθήκευσης κατ’ απαίτηση κλπ. Το τρέχον παιχνίδι μπορεί να αποθηκευθεί σε προκαθορισμένα μόνο σημεία της κάθε πίστας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται μεν έτσι η δυσκολία του The Thing σε πιο φυσιολογικά επίπεδα απαιτητικότητας, αλλά με τον χειρότερο δυνατό τρόπο! Συν τοις άλλοις, η τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών είναι απλώς στοιχειώδης και οι γκάφες τους αρκετά πυκνές, με τους στρατιώτες της προτελευταίας πίστας να… αυτοανατινάζονται!

Από τη σκοπιά της αφήγησης δεν υπάρχει καμία πιστότητα στην Απειλή του 1982: η αίσθηση της απομόνωσης γρήγορα πηγαίνει περίπατο αφού στον κόσμο του παιχνιδιού το υπέδαφος της Ανταρκτικής υποτίθεται πως είναι πλημμυρισμένο από απόρρητες στρατιωτικές και ερευνητικές εγκαταστάσεις, ενώ η φύση της κύριας διένεξης φαντάζει τελείως διαφορετική από της ταινίας. Αντί για μία κλειστή, μικρή κοινότητα καλλιεργημένων ατόμων οι οποίοι στρέφονται ταχύτατα ο ένας ενάντια στον άλλον όταν μολύνονται από την καχυποψία, εδώ βλέπουμε μία κλισέ σύγκρουση μεταξύ ενός παραφρονημένου, αυτονομημένου Συνταγματάρχη και των υποτακτικών του από τη μία μεριά, με τον Παίκτη από την άλλη ως πιστό εκπρόσωπο του «νόμου και της τάξης». Το απλοϊκό ιδεολογικό μήνυμα της ανάγκης για αυτοπεριορισμό και αυτοκάθαρση της εξουσίας όχι μόνον είναι προφανές και τετριμμένο, αλλά και άσχετο με την κινηματογραφική Απειλή. Ακόμα, στην τελευταία τα όρια μεταξύ ηρώων και εχθρών ήταν ασαφή και αόρατα, με το φιλμ να ωθεί υπογείως τον θεατή μέχρι και στην αμφισβήτηση του πρωταγωνιστή, μα το παιχνίδι θέτει από την πρώτη στιγμή πολύ ρητές και ευδιάκριτες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των χαρακτήρων, καθοδηγούμενο από μία απλουστευτική και συμβατική δόμηση. Τέλος, ενώ το διακύβευμα της πλοκής του παιχνιδιού είναι η εξάπλωση ή όχι της μόλυνσης στις άλλες ηπείρους του πλανήτη, στην ταινία αυτό δεν έμοιαζε παρά πρόσχημα για ένα βαθύτερο μηδενιστικό σχόλιο όσον αφορά την απώλεια της ανθρώπινης ουσίας στις κοινωνικές ζούγκλες της μετανεωτερικότητας. Η αποτυχία του The Thing στον αφηγηματικό τομέα επομένως είναι πλήρης και ο εφηβικός του προσανατολισμός προφανής.

Ευτυχώς σε άλλα σημεία η κατάσταση διασώζεται, τουλάχιστον αν ο τίτλος ιδωθεί όχι ως τρόμου και επιβίωσης μα ως καθαρόαιμο παιχνίδι δράσης. Τα γραφικά του είναι εξαιρετικά για την εποχή τους, τα εφέ σωματιδίων εντυπωσιακά, τα μοντέλα των χαρακτήρων διακριτά και λεπτομερή, η καλλιτεχνική διεύθυνση ικανοποιητικά ατμοσφαιρική στον εικαστικό τομέα – αν και όχι σπουδαία – και τα ηχητικά εφέ επαρκή. Οι συμμαχικοί NPC της ομάδας του κεντρικού ήρωα φαίνονται άψογα προγραμματισμένοι και ευφυείς, ποτέ δεν αποτελούν πρόβλημα ή εμπόδιο για τον παίκτη και ακολουθούν αποτελεσματικά τις εντολές του. Είναι ακόμα απαραίτητοι για την πρόοδο στο παιχνίδι, αφού διαχωρίζονται σε στρατιώτες, νοσοκόμους και μηχανικούς, με διαφορετικές εντολές απευθυνόμενες σε κάθε κλάση. Έτσι οι νοσοκόμοι και οι μηχανικοί έχουν, αντιστοίχως, δυνατότητες ίασης των συμμάχων τους – συμπεριλαμβανομένου του Παίκτη – χωρίς ανάγκη κατανάλωσης ιατρικών πακέτων, ή επισκευής κατεστραμμένου μηχανολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Οι μάχες είναι απολαυστικές παρά τον προβληματικό χειρισμό και μια γκάμα όπλων (φλογοβόλα, χειροβομβίδες τριών τύπων, καραμπίνες, υποπολυβόλα κ.α.) είναι πραγματικά αναγκαία, αναλόγως με την περίσταση. Οι πίστες είναι καλοσχεδιασμένες, με κάποια ποικιλία και σχετικά «χορταστικές» σε πλήθος. Ακόμα, ορισμένα μη αλληλεπιδραστικά βίντεο μέσω της μηχανής γραφικών πραγματικού χρόνου, όπως η αυτοκτονία του Πηρς ή ο φόνος του Φάραντεϊ, είναι καλοφτιαγμένα και με σποραδικά ικανοποιητικές φωνητικές ερμηνείες (ξεχωρίζει ο Ουίλιαμ Ντέιβις, ο Καπνιστής των X-Files, στον ρόλο του Συνταγματάρχη Γουίτλι), δίνοντας για λίγο την αίσθηση της πλούσιας αφήγησης πριν οι αστείοι, στομφώδεις διάλογοι και η ανιαρή, προβλέψιμη πλοκή με το τετριμμένο περιεχόμενο προσγειώσει ανώμαλα τον παίκτη. Το νιου μέταλ μουσικό κομμάτι των τίτλων τέλους («After Me») θα μπορούσε να λείπει, εφόσον είναι παντελώς άσχετο με το κλίμα όχι μόνο της ταινίας αλλά ακόμα και του παιχνιδιού.

Συνολικά, σχεδόν κάθε ίχνος καινοτομίας στο gameplay στην πραγματικότητα μοιάζει περιττό, ενώ κατά τ’ άλλα το The Thing σχεδιάστηκε με γνώμονα τον ελάχιστο κοινό παρανομαστή της απευθυνόμενης σε εφήβους εγγυημένης εμπορικότητας, χωρίς καμία μέριμνα για αντοχή στον χρόνο και προσέλκυση του χρήστη σε πολλαπλά παιξίματα. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις υπόσχεται και παραδίδει στον παίκτη ο οποίος θα τις αποδεχθεί, χονδρικά, 15 – 20 ώρες βέβαιης αλλά άμυαλης διασκέδασης, ελάχιστης αγωνίας και σχεδόν μηδαμινής πραγματικής σχέσης με την Απειλή του Κάρπεντερ. Ο τίτλος δέχθηκε στην εποχή του καλές αλλά όχι άριστες κριτικές, είχε σημαντική εμπορική απήχηση και αποτέλεσε την αφορμή για τον σχεδιασμό μίας συνέχειας, η οποία τελικά ακυρώθηκε με το κλείσιμο της Computer Artworks το 2004.

Γνώριμα σκηνικά της ταινίας εμφανίζονται σε ορισμένα σημεία του τίτλου

ΥΠΟΒΑΘΡΟ

«When the troops arrived I saw Reed getting taken away, so I locked myself in here with the new guy. He started acting strangely and then tried to attack me. In my defense, I shot him dead. I think he might have caught something from the creature I can hear outside the door. His body hasn’t stopped twisting since yesterday…» – Εργαζόμενος της Gen Inc

Στην Ανταρκτική του 1982, καταμεσής μίας χιονοθύελλας η οποία έχει διακόψει επί εβδομάδες τις ραδιοεπικοινωνίες, μία αποκομμένη ομάδα επιστημόνων και εργατών στην πολική βάση των ΗΠΑ «Φυλάκιο 31» έρχεται απρόοπτα αντιμέτωπη με έναν εξωγήινο οργανισμό, παγωμένο στο χιόνι επί εκατό χιλιετίες, ο οποίος έχει ήδη μολύνει το προσωπικό μίας γειτονικής νορβηγικής ερευνητικής εγκατάστασης – του «Σταθμού Θούλης» – οδηγώντας στην καταστροφή της. Ο παρασιτικός αυτός οργανισμός (το «Πράγμα») κατέπεσε και συνετρίβη στη Γη με διαστημόπλοιο σε σχήμα μεγάλου ιπτάμενου δίσκου προ αμνημονεύτων ετών και μπορεί να αφομοιώνει βιολογικά πλάσματα κάθε τύπου, οικειοποιούμενο πλήρως τη μορφή και λειτουργία τους κατά βούληση. Κάθε κύτταρο και κάθε αντίτυπο του εν λόγω παράδοξου οργανισμού είναι τουλάχιστον στοιχειωδώς «ευφυές», με κύριο γνώμονα της συμπεριφοράς του την αυτοπροστασία του. Το «Πράγμα» διαρκώς μεταμορφώνεται, επεκτείνεται, μιμείται, σαρώνει στο διάβα του καθετί βιολογικό και γεννά μέσα από σώματα θηλαστικών αποκρουστικά τερατόμορφα πλάσματα – με πλοκάμια και αραχνοειδή πόδια, ανακατεμένα με εντόσθια. Όντας πανούργο, τα πλήρη αντίτυπά του προσπαθούν να κρύψουν τη φύση και τις δραστηριότητές τους, ώστε να περάσουν απαρατήρητα.

Η ομάδα των δώδεκα ανδρών πρέπει όχι μόνο να κατανοήσει τι συμβαίνει, αλλά και να αντιμετωπίσει την υποψία ότι τουλάχιστον ένας ανάμεσά τους έχει δολοφονηθεί κι έχει αντικατασταθεί κρυφά από εξωγήινη απομίμηση… Πολύ σύντομα η έλλειψη εμπιστοσύνης, η επιφυλακτικότητα, η καχυποψία και οι αλληλοκατηγορίες διαβρώνουν τη μικρή «κοινότητα» και καταλύουν τους όποιους δεσμούς αλληλεγγύης. Καθώς σταδιακά αποκαλύπτεται η αλήθεια και ενώ η ομάδα αποδεκατίζεται βαθμιαία, η απόγνωση και η αίσθηση του αναπόφευκτου εξαπλώνονται μεταξύ των χαρακτήρων αφού γρήγορα γίνεται εμφανές πως ούτε αυτοί πρόκειται να διαφύγουν ζωντανοί από την περιπέτειά τους, ούτε πρέπει να αφήσουν το επικίνδυνο παρασιτικό πλάσμα να έρθει σε επαφή με την Ανθρωπότητα. Ο πολυμήχανος πιλότος ελικοπτέρων Ρ. Τζέι Μακρίντι (R. J. Macready), ευφυής βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ με αντικοινωνικές τάσεις αλλά ηγετικό προφίλ, ηχογραφεί και κρύβει απ’ όλους μία μαγνητοταινία ως μικρή καταγραφή της τρομακτικής τους περιπέτειας, ενώ ο επιστήμονας Μπλερ – έχοντας μολυνθεί από το Πράγμα – είχε ήδη σαμποτάρει το ελικόπτερο και χρησιμοποιήσει εξαρτήματά του για να κατασκευάσει κρυφά ένα μικρό διαστημόπλοιο, πιθανώς για να διαφύγει από τον πλανήτη. Ο εφιάλτης του Φυλακίου 31 καταλήγει σε μία επική μονομαχία μεταξύ του Πράγματος και δύο επιζησάντων: του Μακρίντι και του Τσάιλντς (Childs), ενός γεροδεμένου και ευέξαπτου Αφροαμερικανού με καταπιεσμένες ηγετικές φιλοδοξίες, ευρισκόμενου στην πολική βάση ως μηχανικός.

Το Πράγμα επιζητά να καταστραφούν οι πηγές ενέργειας του Φυλακίου 31 ώστε να παγώσει στο χιόνι, μέχρι να αφυπνιστεί από κάποια μελλοντική αποστολή διάσωσης, ελπίζοντας πως αυτή θα το μεταφέρει σε άλλη ήπειρο όπου θα μπορέσει να πολλαπλασιαστεί. Ο Μακρίντι κατορθώνει – πυροδοτώντας διαδοχικές εκρήξεις – να ανάψει μια τεράστια πυρκαγιά η οποία αφήνει το Φυλάκιο 31 σε ερείπια, μες στην παγωμένη νύχτα της Ανταρκτικής. Πιστεύοντας πως έτσι εμπόδισε για κάποιο χρόνο τα σχέδια του Πράγματος και την προσπάθειά του να παγώσει στο χιόνι για να διατηρηθεί αλώβητο, μένει μόνος με ένα μπουκάλι ουίσκι σε μία περιοχή ανέγγιχτη από τις φλόγες, περιμένοντας να μείνει ζωντανός τουλάχιστον μέχρι να κοπάσει η πυρκαγιά και τον καταβάλλει το κρύο της Ανταρκτικής. Ώσπου τον συναντά ο κατάκοπος Τσάιλντς, με τον οποίον είχε χάσει επαφή από ώρα – οι δύο εξαντλημένοι άνδρες, ανίκανος ο καθένας να εξακριβώσει αν ο άλλος είναι άνθρωπος ή εξωγήινη απομίμηση, παρατούν κάθε καχυποψία αλλά και κάθε ελπίδα, μοιραζόμενοι απλώς το ουίσκι και προσμένοντας μόνο την έλευση του θανάτου τους.

Σύντομα μετά από αυτά τα γεγονότα ο Τσάιλντς αποβιώνει από την έκθεση στο κρύο ενώ ο Μακρίντι εξαφανίζεται. Στην περιοχή καταφθάνει κρυφά ένα απόσπασμα της εταιρίας βιοτεχνολογικών ερευνών Gen Inc με στόχο τη μελέτη του Πράγματος και τη μετατροπή του σε βιολογικό όπλο. Ο κύριος πελάτης τους είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ και γι’ αυτό οι απόρρητες ερευνητικές εγκαταστάσεις της Gen Inc, ανεγειρόμενες τώρα στα υπόγεια του ερειπωμένου νορβηγικού Σταθμού Θούλη καθώς και στην περιοχή του θαμμένου στον πάγο, μεγάλου συντετριμμένου διαστημοπλοίου του Πράγματος το οποίο είχαν ανακαλύψει οι Νορβηγοί, φυλάσσονται από «μαύρες» μονάδες Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ υπό τον έλεγχο του Συνταγματάρχη Γουίτλι (Whitely). Ο Δρ. Σων Φάραντεϊ (Shaun Faraday), επικεφαλής ερευνητής της Gen Inc, αναλαμβάνει να παρασκευάσει από το Πράγμα έναν ιό – με το κωδικό όνομα «Νέφος» – ο οποίος είναι σε θέση να μολύνει τον ξενιστή του με το εξωγήινο παράσιτο αλλά με «ελέγξιμο» τρόπο, ώστε αυτό να διατηρεί τη συνείδησή του και να μεταμορφώνεται κατά βούληση. Όταν όμως ο μεγαλομανής Γουίτλι κλέβει ένα πρωτότυπο του Νέφους και εμβολιάζει μ’ αυτό τον εαυτό του, παρόλο που ο Φάραντεϊ τον είχε αποκλείσει από τις δοκιμές του λόγω ασταθούς φυσικής και νοητικής κατάστασης, το αποτέλεσμα είναι να καταλήξει μεν πράγματι ένας ξενιστής με αυτοελεγχόμενη μόλυνση από το Πράγμα, αλλά ταυτόχρονα να παραφρονήσει. Στόχος του γίνεται να μολύνει όλη τη Γη κι έτσι σαμποτάρει τις εγκαταστάσεις της Gen Inc ώστε το Πράγμα να εξαπλωθεί και να πολλαπλασιαστεί, με το ερευνητικό προσωπικό ως ξενιστές. Οι περισσότεροι στρατιώτες υπό τη διοίκησή του διατηρούν την αφοσίωσή τους σ’ αυτόν, ενώ οι ευρισκόμενοι εκτός Ανταρκτικής ανώτεροί του στη στρατιωτική ιεραρχία συνεχίζουν να πιστεύουν πως όλα βαίνουν καλώς.

Τον ίδιο καιρό, τρεις μήνες μετά την καταστροφή του Φυλακίου 31, για λόγους συγκάλυψης της υπόθεσης και με στόχο την καταστροφή επίγειων αποδείξεων για τα τεκταινόμενα, ο Στρατός των ΗΠΑ αποστέλλει δύο ερευνητικά αποσπάσματα στην Ανταρκτική – παντελώς ανίδεα για την εμπλοκή της Gen Inc, την ύπαρξη του Πράγματος και για το τι έχει συμβεί – υπό τις διά ασυρμάτου εντολές του Γουίτλι: η «Ομάδα Α» αναλαμβάνει δήθεν να ερευνήσει για επιζώντες και στοιχεία τον Σταθμό Θούλη, ενώ η «Ομάδα Β» το Φυλάκιο 31.

Δύο… συνηθισμένα δωμάτια στα έγκατα της Ανταρκτικής!

ΠΛΟΚΗ

«I control you. Right now, I control every man on this continent. Your pathetic sabotage at the consignment at the airstrip only delayed the inevitable. There is an evac team on its way to this location. Once I take the chopper, I will begin global infection. Game over? This game is just beginning!» – Συνταγματάρχης Γουίτλι

Της Ομάδας Β (καταδρομείς Νορθ, Μπάροους και Γουέλντον) ηγείται ο έμπειρος και ικανός Λοχαγός Τζ. Φ. Μπλέικ (J. F. Blake), ενώ της Ομάδας Α ο Λοχαγός Πηρς (Pierce). Ενώ η Ομάδα Α, εξερευνώντας τα ερείπια του Σταθμού Θούλη, πέφτει σε ενέδρα Πραγμάτων, χάνει επαφή ασυρμάτου με τον Συνταγματάρχη Γουίτλι λόγω της χιονοθύελλας και σχεδόν διαλύεται, η Ομάδα Β εντοπίζει το πτώμα του Τσάιλντς, τη μαγνητοταινία με την καταγραφή των γεγονότων την οποία είχε ηχογραφήσει ο Μακρίντι και το ημιτελές διαστημόπλοιο στην κατασκευή του οποίου είχε προβεί ο μολυσμένος Μπλερ. Ωστόσο πτώματα, εχθροί, επιζώντες ή άλλες αποδεικτικές μαρτυρίες δεν υπάρχουν στην περιοχή και – αφότου ο Μπλέικ δίνει αναφορά μέσω ασυρμάτου για τα ευρήματα – ο Γουίτλι του δίνει εντολή να τοποθετήσει εκρηκτικά ώστε να ανατιναχθεί ό,τι απέμεινε από το Φυλάκιο 31. Παράλληλα όμως του αναφέρει πως έχει χαθεί η ραδιοεπικοινωνία με την Ομάδα Α· ο Μπλέικ τότε επιμένει, αφού τελειώσει με το Φυλάκιο 31, να αποβιβαστεί με ελικόπτερο μόνος στον Σταθμό Θούλη για να βοηθήσει την ομάδα του Πηρς και να συνδιαλεχθεί με τυχόν παλαιότερους επιζώντες, εφόσον μιλά νορβηγικά.

Παρά τη δυσανασχέτησή του, ο Γουίτλι ενδίδει προκειμένου να μην προδοθεί και, εφόσον χάρη στον Μπλέικ τα όποια αποδεικτικά στοιχεία για το τι συνέβη στο Φυλάκιο 31 έχουν πλέον περισυλλεχθεί ή καταστραφεί, του κάνει τη χάρη και του επιτρέπει να επισκεφθεί τον Σταθμό Θούλη. Προσέχει όμως να τον παραπλανήσει, έτσι ώστε ο Μπλέικ να πιστέψει πως δεν υπάρχουν εχθροί στην περιοχή και – ιδανικά – να εξαλειφθεί. Διεισδύοντας στην ερειπωμένη νορβηγική πολική βάση, ο Παίκτης εντοπίζει διάσπαρτα υπολείμματα της Ομάδας Α: στρατιώτες ξαφνιασμένους και αποπροσανατολισμένους, με απίστευτες μαρτυρίες για τέρατα (Κάρτερ και Κρουζ). Κατορθώνει να ανακαλύψει τον Πηρς και να του αποδείξει πως δεν είναι ο ίδιος μολυσμένος, γρήγορα όμως τον χάνει στη χιονοθύελλα και αντιμετωπίζει το γεγονός ότι οι στρατιώτες τους οποίους είχε συναντήσει και «περισυλλέξει» μέχρι εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα ήταν μολυσμένοι – εξωγήινες απομιμήσεις που απρόσμενα μεταμορφώνονται σε Πράγματα και επιχειρούν να τον εξοντώσουν. Στην απόπειρά του να διασώσει τους επιζώντες της Ομάδας Α και να βρει έναν λειτουργικό ασύρματο ώστε να καλέσει τον Γουίτλι για βοήθεια και αποστολή ελικοπτέρων εκκένωσης, στρατολογεί και άλλους διάσπαρτους, αποπροσανατολισμένους καταδρομείς της Ομάδας Α (Πέις, Ουίλιαμς) και προσπαθεί να εντοπίσει έναν φαινομενικά επιζώντα Νορβηγό του αρχικού προσωπικού της Θούλης, ο οποίος έχει στην κατοχή του τον ασύρματο εκτάκτου ανάγκης.

Κατά τη διάρκεια αυτής του της πορείας ο Μπλέικ συναντά ξανά και απρόοπτα στον μετεωρολογικό σταθμό της πολικής βάσης τον Πηρς, που όμως έχει μολυνθεί και – διατηρώντας ακόμα ένα επίπεδο συνειδητού ελέγχου των πράξεών του – του ζητά να τον εκτελέσει πριν μεταμορφωθεί. Ο Μπλέικ αρνείται και τότε ο Πηρς αυτοκτονεί πυροβολώντας το ίδιο του το κεφάλι. Ο Παίκτης στη συνέχεια αναγκάζεται να κάψει και τους «επιζώντες» της Ομάδας Α που είχε ως τότε στρατολογήσει, εφόσον συνειδητοποιεί πως επίσης είναι εξωγήινες απομιμήσεις, ενώ τελικά διεισδύει σε μια μεγάλη αποθήκη εξοπλισμού της Θούλης πιστεύοντας πως εκεί κρύβεται ο Νορβηγός με τον ασύρματο. Στην πραγματικότητα, η αποθήκη είναι πλημμυρισμένη από Πράγματα και συνιστά το κομβικό σημείο εισόδου προς τις τοπικές υπόγειες εγκαταστάσεις της Gen Inc, σχεδιασμένες για πραγματοποίηση δοκιμών σχετικών με το Νέφος. Ο Μπλέικ, έχοντας συναντήσει ενδείξεις της εμπλοκής της εταιρείας στην περιοχή και αναζητώντας την αλήθεια, κατεβαίνει στον απόρρητο χώρο δοκιμών και βρίσκεται σε ένα υποβρύχιο εργαστήριο της Gen Inc – στα πρόθυρα της διάλυσης και παντελώς προσβεβλημένο από ανεξέλεγκτα Πράγματα. Με βάση τις ενδείξεις, συνειδητοποιεί ότι κάπου εκεί είναι παγιδευμένος ο Δρ. Σων Φάραντεϊ, επικεφαλής ερευνητής της Gen Inc και ο μόνος ο οποίος μπορεί να του παράσχει απαντήσεις.

Ο Μπλέικ κατορθώνει να διασώσει τον Φάραντεϊ, βοηθούμενος από διάσπαρτους στρατιώτες των ένοπλων μονάδων οι οποίες επί τρεις μήνες προφύλασσαν τα εργαστήρια της Gen Inc και ξαφνικά, τις τελευταίες μέρες, βρέθηκαν περικυκλωμένοι από εκτός ελέγχου εξωγήινα τέρατα. Επιστρέφοντας στην επιφάνεια και στην αποθήκη εξοπλισμού της Θούλης, όμως, τους περιμένει ο Γουίτλι συνοδευόμενος από ένα ένοπλο απόσπασμα αφοσιωμένων «μαύρων πρακτόρων», διατάσσοντας τον δύσπιστο και απορημένο Μπλέικ να αφοπλιστεί. Στη συνέχεια αναισθητοποιεί τον Παίκτη και τον μεταφέρει από κοινού με τον Φάραντεϊ στις κύριες ανταρκτικές ερευνητικές εγκαταστάσεις της Gen Inc, εγγύς του συντετριμμένου εξωγήινου διαστημοπλοίου που είχαν ανασκάψει οι Νορβηγοί, οι οποίες βεβαίως επίσης είναι προσβεβλημένες από Πράγματα υπό τον έλεγχο του Γουίτλι. Ο αναίσθητος Μπλέικ δρομολογείται να αξιοποιηθεί ως υποκείμενο πειραμάτων για την περαιτέρω ανάπτυξη του Νέφους, αν και κατά την προκαταρκτική εξέτασή του ο οργανισμός του φαίνεται να χαρακτηρίζεται από μια ιδιόρρυθμη ανοσία στο Πράγμα, ενώ ο Φάραντεϊ – συνειδητοποιώντας πως ο μεγαλομανής και μολυσμένος Γουίτλι κρύβεται πίσω από την ολική καταστροφή των τελευταίων ημερών – επιχειρεί να καταστρέψει το σύμπλεγμα των εργαστηρίων και τους εξωγήινους ιστούς ώστε να αποφευχθεί η εξάπλωση της μόλυνσης πέραν της Ανταρκτικής. Ο Γουίτλι τον αντιλαμβάνεται και τον δολοφονεί εγκαίρως, μα σύντομα πρέπει να αντιμετωπίσει μία ισχυρότερη απειλή εφόσον ο Μπλέικ συνέρχεται, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και αποδρά, στρατολογώντας ταυτόχρονα και ορισμένους ένοπλους φρουρούς της Gen Inc που είτε βρέθηκαν ξαφνικά απειλούμενοι από Πράγματα εξαιτίας του Γουίτλι, είτε ο τελευταίος προσπάθησε εσκεμμένα να τους εξαλείψει επειδή αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές του.

Η απόδραση του Μπλέικ είναι επιτυχής και ο Παίκτης ανεβαίνει στην παγωμένη επιφάνεια, ενώ πίσω του το ερευνητικό σύμπλεγμα καταστρέφεται καθώς ήταν παγιδευμένο με εκρηκτικά σχεδιασμένα να τον σταματήσουν – στην πορεία αποβιώνουν οι φρουροί οι οποίοι είχαν στρατολογηθεί στο πλευρό του. Ο Παίκτης καταφθάνει έτσι σε ένα γειτονικό αεροδρόμιο όπου στεγάζονται τέσσερα φορτηγά αεροπλάνα, φυλασσόμενα από φρουρούς του Γουίτλι, στα οποία ο Συνταγματάρχης έχει τοποθετήσει δοχεία με το Νέφος. Σκοπός του είναι μόλις κοπάσει η χιονοθύελλα να δώσει εντολή απογείωσης των τεσσάρων αεροπλάνων, με προορισμό τις τέσσερις κατοικούμενες ηπείρους, ώστε να εξαπλωθεί η μόλυνση και ο ίδιος να κυβερνήσει έναν πλανήτη ομοίων του. Με τη βοήθεια ορισμένων φρουρών της Gen Inc οι οποίοι αρνήθηκαν πίστη στον Γουίτλι, ο Μπλέικ καταστρέφει τα αεροπλάνα και περιορίζει για την ώρα τη μόλυνση στην Ανταρκτική, κερδίζοντας χρόνο. Προκειμένου να εξαλείψει όσο το δυνατόν περισσότερα αντίτυπα του Πράγματος και να εξοπλιστεί καταλλήλως για την αναμενόμενη μάχη με τον Γουίτλι, ο Παίκτης διεισδύει τότε στο υπόγειο πειραματικό οπλοστάσιο της Gen Inc – κάτω από το αεροδρόμιο – και επιστρέφει με επιτυχία στην επιφάνεια, ενώ πίσω του αυτοκαταστρέφεται και αυτή η εγκατάσταση λόγω παγίδευσης με εκρηκτικά.

Γρήγορα ο Μπλέικ εντοπίζει τον Γουίτλι στο εργοτάξιο της Gen Inc στην επιφάνεια του εδάφους, δίπλα στην ανασκαφή του συντετριμμένου μεγάλου εξωγήινου διαστημοπλοίου. Αφού σαρώνει τους φρουρούς του Συνταγματάρχη τον πυροβολεί και τον καίει – αλώβητος όμως ο Γουίτλι τον πληροφορεί πως είχε εμβολιαστεί με μία εκδοχή του Νέφους ανθεκτική στις φλόγες και πως σύντομα καταφθάνει στην Ανταρκτική μία αποστολή διάσωσης του Στρατού των ΗΠΑ, για να διερευνήσει τα πρόσφατα γεγονότα, την οποία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για να εξαπλώσει τη μόλυνση στη Γη… Τότε ο Συνταγματάρχης μεταμορφώνεται σε ένα γιγάντιο τερατώδες Πράγμα, φαινομενικά ακαταμάχητο, αλλά την ίδια στιγμή καταφθάνει μυστηριωδώς στην περιοχή με βαρέως εξοπλισμένο πολεμικό ελικόπτερο ο Μακρίντι (!) και ο Μπλέικ – κατόπιν συνεννόησης – επιβιβάζεται σ’ αυτό, πυροβολώντας και καίγοντας εξ απόστασης, εξ αέρος και από απόσταση ασφαλείας τον γιγάντιο Γουίτλι. Έτσι τελικά τον καταστρέφει και απομακρύνεται ως νικητής από την Ανταρκτική, ενώ συμβαίνουν ταυτοχρόνως οι απαραίτητες συστάσεις με τον Μακρίντι…